25/07/2014
Μελέτη που έγινε από επιστημονική ομάδα στις ΗΠΑ έδειξε ότι οι σκύλοι μπορούν να νιώσουν το αίσθημα της ζήλιας όταν ο ιδιοκτήτης τους δείξει ενδιαφέρον για έναν άλλο σκύλο.
Ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια ψυχολογίας Κριστίν Χάρις του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια - Σαν Ντιέγκο, μελέτησαν 36 σκύλους μαζί με τα αφεντικά τους, τους οποίους βιντεοσκόπησαν. Τα περισσότερα σκυλιά προέρχονταν από 14 διαφορετικές ράτσες, αλλά ήταν όλα σχετικά μικρού μεγέθους επιλογή των ερευνητών ως μέτρο δική τους προφύλαξης σε περίπτωση που τα πράγματα έβγαιναν εκτός ελέγχου λόγω υπερβολικής ζήλιας από κάποιον μεγάλο σκύλο.
Οι σκύλοι έδειχναν αδιάφοροι όταν το αφεντικό τους έκανε κάτι άλλο, π.χ. διάβαζε φωναχτά ένα βιβλίο. Όταν όμως το αφεντικό τους έπαιζε με έναν ψεύτικο σκύλο ή ακόμη και με έναν κουβά που είχε πάνω του ζωγραφισμένο έναν σκύλο, τότε η συμπεριφορά των σκυλιών άλλαζε δραματικά. Τα συμπαθή τετράποδα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να του αποσπάσουν την προσοχή από το «ανταγωνιστικό» αντικείμενο, γαβγίζοντας, κουνώντας την ουρά τους, μπαίνοντας ανάμεσα στο αφεντικό τους και στον ψεύτικο σκύλο, σπρώχνοντας τον έναν ή τον άλλο κ.α. Αρκετοί σκύλοι μάλιστα -το 42%- δάγκωναν την κούκλα - σκύλο, που με το πάτημα ενός κουμπιού γάβγιζε κουνώντας για λίγο την ουρά της και την οποία μάλλον θεωρούσαν ζωντανή.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, πιθανότατα πρόκειται για μια απλή -και γνώριμη στους ανθρώπους- μορφή ζήλιας, που πηγάζει από την έλλειψη προσοχής και στοργής λόγω της ύπαρξης κάποιου «ανταγωνιστή». Η Χάρις εκτίμησε ότι είναι μια πρωτογενής μορφή ζήλιας, ανάλογη αυτής που δείχνουν τα μωρά, τα οποία, όπως έχει δείξει μία προηγούμενη έρευνα, ήδη από την ηλικία των έξι μηνών ζηλεύουν, όταν η μαμά τους στρέφει την προσοχή της σε κάποια μεγάλη κούκλα. Πιθανώς η ζήλια είναι ένα αίσθημα που βοηθούσε στην επιβίωση (εξασφάλιση τροφής, προστασίας κ.α.), γι’ αυτό «καλωδιώθηκε εξελικτικά στον εγκέφαλο των κοινωνικών ζώων και των ανθρώπων. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PLoS ONE».
- Συνδεθείτε για να υποβάλετε σχόλια