Περιγραφή μιας ενδιαφέρουσας κυνηγετικής εξόρμησης

Ήταν αρχές Γενάρη, ημέρα Σάββατο, δύο εβδομάδες περίπου πριν την λήξη της κυνηγετικής περιόδου. Ήταν ίσως από τις λιγοστές ιδανικές ημέρες της φετινής κυνηγετικής περιόδου για το κυνήγι του αγριόχοιρου, λόγω του ότι το προηγούμενο εικοσιτετράωρο έκανε μια καλή βροχούλα.

Τα μέλη της μικρής μας ομάδας όπως κάθε πρωί στις 6.30 πανέτοιμα, με τα σακίδια και τα όπλα στην πλάτη, αφήνουν την ζεστασιά της ξύλινης σόμπας ή του τζακιού και μαζεύονται στα αυτοκίνητα των οποίων οι κινητήρες ήδη δουλεύουν για να ζεσταθούν. Η πρώτη διαπίστωση, μας απογοητεύει προς στιγμήν. Τα μέλη της ομάδας μας τούτη την ιδανική ημέρα, συνειδητοποιούμε ότι είναι μόνον τέσσερα άτομα, αμέσως όμως ανακτούμε την αυτοπεποίθησή μας, διότι «μαθημένα τα βουνά στα χιόνια».

Οι δύο Γιώργηδες και οι δύο Δημήτρηδες ξεκινάμε γι' αυτό που αγαπάμε πολύ και ξέρουμε την αξία και την προσφορά του. Σε τριάντα πέντε λεπτά περίπου φτάνουμε στο σημείο εκείνο που πλέον μας δίνεται η δυνατότητα να εντοπίσουμε ίχνη από αυτά τα υπέροχα ζώα, τους αγριόχοιρους. Αφήνουμε, λοιπόν, τα δύο αυτοκίνητα και ξεκινάει η αναζήτηση ιχνών ακολουθώντας ο καθένας από εμάς διαφορετική πορεία.

Πράγματι, κάποια στιγμή ανακαλύπτουμε δύο φρέσκα ίχνη και εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για δύο διαφορετικούς κάπρους που δραστηριοποιήθηκαν το προηγούμενο δωδεκάωρο. Αμέσως ξεκίνησε η λεπτομερής και εξονυχιστική παρακολούθηση των ιχνών. Μετά από πολύωρη προσπάθεια διαπιστώνουμε ότι ο ένας κάπρος ακολουθεί νότια πορεία και ο άλλος βορειοδυτική. Στην πορεία αυτή μια άλλη ομάδα κυνηγών με είκοσι πέντε μέλη περίπου ήδη προετοίμαζαν το στήσιμο παγάνας.

Αμέσως εγκαταλείπουμε την έρευνα αυτή και κατευθυνόμαστε στο αγριόχοιρο που ακολούθησε την νότια πορεία. Η περιοχή μεγάλη σε έκταση, με πολλά πιθανά σημεία να γιατακιάσει ένας κάπρος, δύσβατη με απότομες πλαγιές, έδινε πολύ μεγάλο βαθμό δυσκολίας στην όλη μας προσπάθεια. Μετά από τρεις ώρες συνεχόμενης έρευνας, απορρίπτοντας το ένα πιθανό σημείο μετά το άλλο καταλήξαμε, αφού αξιολογήσαμε όλες τις ενδείξεις που συγκεντρώσαμε, με απόλυτη ομοφωνία ότι αυτό το πανέξυπνο ζώο κατά μεγάλο ποσοστό φωλιάζει εκεί που πιθανολογούμε.

Δυσκολεύει, δυστυχώς, το σημείο εντοπισμού την παγάνα, διότι η συγκεκριμένη περιοχή έχει πολλές διόδους διαφυγής και δυσκολεύει τις πιθανότητες θήρευσης του κάπρου. Αυτή όμως είναι και η ομορφιά του κυνηγίου. Επιλέξαμε με πολύ προσοχή τις τρεις σημαντικότερες διόδους από τις επτά και τις καλύψαμε με τα τρία διαθέσιμα καρτέρια. Πριν αφήσει τον σκύλο ο παγανιέρης μας, ο Γιώργος, ακούγαμε την άλλη ομάδα στην βορειοδυτική πλευρά απέναντι σε πλήρη δράση και εξέλιξη της δεύτερης συνεχόμενης παγάνας τους. Εκατοντάδες πυροβολισμούς που θύμιζαν πεδίο μάχης της μέσης ανατολής, παρατεταμένες κραυγές, γαβγίσματα σκύλων που δημιουργούσαν ένα χάος, ένα αλαλούμ που δεν είχε αρχή και τέλος.

Εμείς, βέβαια, μόλις και το τελευταίο καρτέρι έφτασε στην θέση του δόθηκε η εντολή στον παγανιέρη να αφήσει τον σκύλο. Δεν πέρασαν πέντε λεπτά όταν ακούσαμε τον σκύλο να κάνει στάμπα το κάπρο. Η αδρεναλίνη στα ύψη, οι αισθήσεις μας όλες σε απόλυτη λειτουργία και ετοιμότητα, περιμέναμε απλά πότε ο παγανιέρης θα πλησιάσει ούτως ώστε με την εμπειρία του, τρομάζοντας τον κάπρο να τον οδηγήσει στα καρτέρια. Ο Γιώργος βέβαια δεν άργησε να δώσει τέλος στην αγωνία μας, πλησίασε αθόρυβα και με μία απότομη κραυγή που τρόμαζε και λιοντάρι, ξετρύπωσε τον κάπρο ο οποίος αιφνιδιάζεται και μη έχοντας άλλη επιλογή τρέπεται σε άτακτη φυγή. Αυτό που πλέον έμενε ήταν εάν ο κάπρος μας δικαίωνε για την επιλογή των καρτεριών και μας πρόσφερε και ηθική ικανοποίηση.

Δεν πέρασαν τρία λεπτά και να σου ο κάπρος επιλέγει την δίοδο που φύλαγε ο ξάδερφος, ο Δημητράκης, όπως τον αποκαλούμε από πριν σαράντα χρόνια. Η κάρπωση ήταν θέμα χρόνου για έναν τόσο ικανό και έμπειρο κυνηγό. Θεωρώ αυτήν την έξοδο για τα δέκα τελευταία χρόνια την πιο κατάλληλη και ταυτόχρονα την πιο σημαντική, διότι απολαμβάνει κανείς στο μέγιστο, την αληθινή χαρά, την πλήρη ικανοποίηση, την δικαίωση και την προσφορά του κυνηγίου στον άνθρωπο.

Πιστεύω θα θέλατε να πληροφορηθείτε τι έκανε η άλλη ομάδα. Δυστυχώς για αυτούς δεν μπόρεσαν και δεν θα μπορέσουν να γευτούν αυτά τα συναισθήματα, όσα χρόνια και εάν περάσουν εάν δεν αναθεωρήσουν τις τακτικές που εφαρμόζουν.

Άρθρο του Δημήτρη Ευμοιρίδη, μέλους του ΔΣ της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας Θράκης και συγγραφέας του βιβλίου το «Κυνήγι του αγριόχοιρου στην Ελλάδα». «Το κυνήγι του αγριόχοιρου στην Ελλάδα» (ISBN 978-960-93-4088-5) κυκλοφόρησε στις 25-05-2012 και κοστίζει 15Ευρώ. Μπορείτε να δείτε περισσότερες πληροφορίες ή ακόμη και να το αγοράσετε, συμπληρώνοντας τη φόρμα ενδιαφέροντος, στην ιστοσελίδα του βιβλίου http://www.devmiridis.gr