09/07/2015
Επιμέλεια άρθρου: Παπαϊωάννου Κατερίνα-κτηνίατρος
Κυκλοφορούν πολλοί μύθοι, σχετικά με το πόσο επικίνδυνα είναι τα φίδια, όσο και σχετικά με τη σοβαρότητα και την αντιμετώπιση κάποιου δαγκώματος από αυτά. Υπάρχει ένας αδικαιολόγητος φόβος για τα φίδια και τις συνέπειες από το δάγκωμά τους, με αποτέλεσμα τα φίδια να έχουν παντού εχθρούς με σκοπό την απόλυτη εξολόθρευση τους. Γεγονός εντελώς άδικο, μια και τα φίδια έχουν έναν εξαιρετικά σπουδαίο οικολογικό ρόλο, κυρίως αυτόν του ελέγχου του πληθυσμού των τρωκτικών. Το μόνο δηλητηριώδες φίδι που υπάρχει στην Ελλάδα είναι η έχιδνα, η γνωστή σε όλους μας οχιά. Επιτίθεται μόνον όταν νιώθει ότι απειλείται, και αν δαγκώσει αφήνει στη περιοχή του δαγκώματος σημάδια από 2 ή 3 τρύπες. Το δάγκωμα από οχιά περιέχει 5 έως 50 mg δηλητηρίου, με πρωτεολυτική, αιμολυτική και νευροτοξική δράση. Το δηλητήριο δεν απορροφάται από ιο υγιές δέρμα και βλεννογόνο. Συνήθως η οχιά δαγκώνει αν πλησιάσουμε πολύ κοντά της, αν κάνουμε απότομες κινήσεις ώστε να νοιώσει απειλή ή αν κατά λάθος την πατήσουμε.
Το να αναγνωρίσει κανείς την οχιά δεν είναι δύσκολο, απαιτεί όμως τη γνώση της εμφάνισης της και την προσεκτική παρατήρηση. Αναγνωρίζεται συνήθως από τα χαρακτηριστικά σχιστά μάτια, την συγκεκριμένη ταινία ζιγκ ζαγκ που φέρει στην πλάτη, τη μικρή προεξοχή στην άκρη της μύτης, το τριγωνικό κεφάλι και ότι το μήκος της είναι περίπου 30 έως 40 εκατοστά.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: Αν τώρα δαγκώσει το σκύλο σας μία οχιά, τα συμπτώματα που θα παρατηρήσετε είναι : 1. Πρήξιμο και έντονος καυστικός πόνος γύρω από το δήγμα. Τη στιγμή δε του δαγκώματος το ζώο αισθάνεται πολύ μεγάλο πόνο, γρυλίζει, τραβιέται πίσω και έχει τρομαγμένο βλέμμα. 2. Ερύθημα γύρω από το τραύμα. 3. Μούδιασμα έως παράλυση του δαγκωμένου σημείου ή άκρου. 4. Ναυτία και εμετός, ασθενικός σφυγμός, χαμηλή αρτηριακή πίεση και αδυναμία. 5. Μουδιασμα της γλώσσας και του στόματος. 6. Πυρετός με ή χωρίς ρίγος, εφίδρωση, μυϊκός τρόμος και σπασμοί, οι οπιόι σταδιακά αυξάνουν.
Αρχικά μετά από ένα δάγκωμα φιδιού, το βασικό είναι να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε το ζώο μας. Ίσως το φίδι να μην είναι δηλητηριώδες. Αν εντοπίσετε τις χαρακτηριστικές τρύπες από τα δόντια του φιδιού, τότε μάλλον έχουμε να κάνουμε με οχιά. Στη συνέχεια ακινητοποιείστε το ζώο, ώστε να μειώσετε το βασικό μεταβολισμό και την εξάπλωση του δηλητηρίου. Αρχίστε αμέσως τις προσπάθειες και τις επαφές για τη μεταφορά του ζώου σε κάποιο κέντρο υγείας ή νοσοκομείο. Καθαρίστε την περιοχή με άφθονο τρεχούμενο, δροσερό νερό και σαπούνι. Πιέστε ώστε να τρέξει όσο περισσότερο αίμα γίνεται. Αποφύγετε να ρουφήξετε το δηλητήριο, διότι δεν προσφέρετε σχεδόν τίποτα. Αποφύγετε επίσης την περίδεση, διότι ούτε αυτή είναι αναγκαία, μια και η μεταφορά του δηλητηρίου γίνεται μέσω της λεμφικής κυκλοφορίας. Αν όμως επιθυμείτε να την κάνετε, τότε εφαρμόστε την, λίγο πιο πάνω από το τραύμα και φροντίστε να μην είναι πολύ σφιχτή. Τέλος αποφύγετε να κάνετε τομές με μαχαιρίδια για να προκαλέσετε αιμορραγία.
Σχετικά με τη χρήση του αντιοφικού ορού, η πρακτική της χορήγησης του και η αναγκαιότητα του έχει σχεδόν εκλείψει και εφαρμόζεται μόνο σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις. Η συντήρηση του είναι εξαιρετικά δύσκολη και εύκολα λόγω θερμοκρασίας καταστρέφεται. Σε περίπτωση που κάνετε χρήση του αντιοφικού ορού πρέπει 1.) Για το χρονικό διάστημα μέχρι και 2 ώρες από το δάγκωμα, μπορείτε να εγχύετε διηθητικά στην πληγή σε ποσότητα 50ml έως 200ml. Αν το χρονικό διάστημα των 2 ωρών από το δάγκωμα έχει περάσει, τότε ο αντιοφικός ορός χορηγείται μόνο ενδοφλεβίως. 2.) Να είστε προετοιμασμένοι μήπως το ζώο σας παρουσιάσει αλλεργικό σοκ, κάτι πολύ συνηθησμένο σε χορήγηση αντιοφικού ορού.
Οπωσδήποτε πρέπει να χορηγηθεί αντιτετανικός ορός, αντιβιοτικά καθώς και ορός ηλεκτρολύτών και βέβαια απαιτείται 24ωρη παρακολούθηση του δαγκωμένου ζώου.
- Συνδεθείτε για να υποβάλετε σχόλια
