Προβλήματα στην ακινησία και στην αστάθεια φέρμας του σκύλου

Γράφει ο Κώστας Καλφοπουλος Εκτροφέας-Κυναγωγός

http://kurzhaarverginas.blogspot.gr/

Τα τελευταία χρονιά πολλά σκυλιά ενώ  έχουν καλή καταγωγή, αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχισμού. Είκοσι χρόνια μετά από τη συστηματική εκτροφή που ξεκίνησε στη χώρα μας και την εισαγωγή σκύλων από τα εξωτερικό, περισσότερων σκύλων από την Ιταλία και λιγότερο από τις άλλες χώρες της Ευρώπης όπως Γαλλία, Ιταλία κλπ, ήρθαν σκυλιά με υψηλό ταπεραμέντο, υψηλή διάθεση αυτονομίας  και βεβαίως στον αντίποδα αυτών να μην τα διακατέχει ένα μέτρο στο πάθος τους, με αποτέλεσμα να είναι δύσχρηστα χωρίς εύκολη εκπαιδευσιμότητα. Παρόλα ταύτα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε την προσπάθεια και αφού εξαντλήσουμε τα περιθώρια όλα, τότε μπορούμε να βγάλουμε το τελικό συμπέρασμα.

Δυστυχώς όταν σε κάποιο κυνηγό πέφτει ένας καλός σκύλος και δει τα πρώτα συμπτώματα αυτονομίας και ανυπακοής, αντί να προσεγγίσει ένα γνωστό και έμπειρο εκπαιδευτή ώστε να βρει λύσεις, πειραματίζεται μόνος του διαβάζοντας κάποιο εγχειρίδιο ή ακούγοντας γνώμες από το internet, και όταν τελικά το καταστρέψει , τότε αναζητά τη βοήθεια ενός εκπαιδευτή στην καλύτερη περίπτωση ενώ στη χειρότερη το βάζει στην αγγελία προς πώληση ή το χαρίζει ακόμη και το παρατάει στο βουνό.

Πάνω απ΄ όλα οι κυνηγοί πρέπει να κάνουν μια βαθιά αυτοκριτική για το αν μπορούν, στην εποχή που ζούμε, να συντηρούν έναν κυνηγετικό σκύλο. Το να αγοράσουμε ένα κουτάβι με ελπίδες είναι το μόνο εύκολο και όλοι μπορούν να το κάνουν. Δυστυχώς ή ευτυχώς το κυνηγόσκυλο θέλει χρόνο, εξόδους, χιλιόμετρα, βενζίνες και γενικά χρήματα. Αν τελικά κάποιος δεν μπορεί είναι προτιμότερο να μην μπαίνει σ΄ αυτή τη διαδικασία γιατί τελικά και ο σκύλος δεν περνάει καλά αλλά ούτε και ο ίδιος.

Ας επανέλθω λοιπόν, στο κομμάτι της εκπαίδευσης για όσους έχουν χρόνο και υπομονή να τους δώσω μερικές πρωτοβάθμιες  κατευθύνσεις.

Στο παρελθόν, λοιπόν, που υπήρχαν πιο ήπιοι χαρακτήρες. Το πρόβλημα με την ακινησία στο ξεπέταγμα του θηράματος λυνόταν με την εξάσκηση του σκύλου με πολλές επαναλήψεις στο ΚΑΤΩ. Πιστεύω να είναι κατανοητό ότι όταν κυνηγάμε πχ. ορτύκια ή κουνέλια η ακινησία είναι σημαντική ώστε να μην τραυματίσουμε τον σκύλο. Το ίδιο συμβαίνει και με τον σκύλο που εκδήλωνε το πρόβλημα της αστάθειας της φέρμας. Με μαθήματα υπακοής στο παράγγελμα STOP ο σκύλος άρχιζε να σταματά εμπρός στο θήραμα. Mη σας φαίνεται περίεργο, η ουγγρική σχολή εκπαίδευσης το καταφέρνει.

Αν όμως το πρόβλημα εξακολουθούσε να υπάρχει;

Ο σύγχρονος τρόπος σήμερα που είναι γρήγορος αλλά απαιτεί πολύχρονη εμπειρία και γνώση του ψυχισμού του σκύλου είναι το ηλεκτρονικό κολάρο. Που όμως στα χέρια του καθενός είναι ένα καταστροφικό εργαλείο που μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτες βλάβες στον ψυχισμό του σκύλου. Είναι γνωστό ότι σε κάποια κράτη της Ευρώπης απαγορεύεται από τον νόμο.

Η άλλη απλή λύση από τα παλιά είναι ένα λουρί δερμάτινο ή ένας ιμάντας αλλά ποτέ σχοινί από καννάβι, το οποίο θα έχει μήκος δέκα μέτρα, και θα ξεκινά με μια θηλιά που στο εξωτερικό της μέρος θα έχει κάποια μικρά καρφάκια, ώστε όταν τον σκύλο τον σφίγγει η θηλιά να του δίνει ένα μικρό τσίμπημα τιμωρίας. Προσοχή να μην το παρακάνουμε.

Πάμε σε ένα χωράφι το νεαρό σκύλο μας, αφού προτού έχουμε απελευθερώσει ορτύκια καλής ποιότητας. Πάμε τον σκύλο αντίθετα στον αέρα και τον ελευθερώνουμε. Καθώς ο σκύλος αντιλαμβάνεται το θήραμα και προχωρά χωρίς να δείχνει να θέλει να σταματήσει, τότε παρεμβαίνουμε σταματώντας το, χρησιμοποιώντας το λουρί και δίνοντας την εντολή STOP. Σε αυτό το σημείο αν ο σκύλος είναι έξυπνος μετά από λίγα μαθήματα θα αντιληφθεί ότι πρέπει να σταματά στην οσμή θηράματος. Και εμείς με την σειρά μας θα επαινούμε και θα ανταμείβουμε με κάποια λιχουδιά τον σκύλο μας.

Εύχομαι καλή επιτυχία υπομονή και επιμονή. Αν δεν τις έχουμε όμως αυτές τις αρετές τότε ας ζητήσουμε βοήθεια από κάποιον ειδικό.