Προετοιμασία του σκύλου πριν την έναρξη

Ο σκύλος μας πρέπει να είναι υγιής όταν βγει στο βουνό, ενώ παράλληλα θα πρέπει να μπορεί να παραμένει υγιής παρά τις δύσκολες αθλητικές συνθήκες του κυνηγίου, τις κακές καιρικές συνθήκες (καύσωνες και ψύχος) και το … κακό συναπάντημα (σκύλοι άλλων κυνηγών οι οποίοι είναι φορείς μικροβίων, παρασίτων κλπ).

Όσο ο σκύλος μας είναι υγιής, θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τις συγκινήσεις της φέρμας ή της δίωξης. Η ασθένεια, ακόμα και η πιο ελαφριά, μειώνει τις επιδόσεις του σκύλου ή σε πιο βαριές περιπτώσεις, τον θέτει εκτός μάχης. Πρακτικά είναι αδύνατον να προβλέψουμε τι θα μπορούσε να συμβεί στον σκύλο μας. Ούτε μπορούμε να του εξασφαλίσουμε 100% προστασία περιφέροντάς τον στον κυνηγότοπο με …. πανοπλία. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να εκμεταλλευτούμε τα αμυντικά όπλα που μας δίνουν η επιστήμη και η φύση και τα οποία αν τα αξιοποιήσουμε σωστά αποδεικνύονται πολύ αποτελεσματικά.

Ξεκινάμε:

- Γενικός έλεγχος της υγείας: Πρέπει να γνωρίζετε τι υλικό έχετε στα χέρια σας. Η επίσκεψη στον κτηνίατρο είναι επιβεβλημένη για να εξακριβωθεί η καλή υγεία του ζώου σας ή να εντοπισθούν τυχόν μικρά ή μεγάλα προβλήματα. Τα μικρά προβλήματα όπως πχ μια ωτίτιδα θα θεραπευθούν εγκαίρως, ενώ τα πιο σοβαρά όπως πχ μια καρδιακή ανεπάρκεια θα πρέπει να σας βάλουν σε σκέψεις για το κυνηγετικό μέλλον του ζώου. Έχουν ακουστεί πολλές ιστορίες για αιφνίδιους θανάτους των σκύλων κατά τη διάρκεια της θηρευτικής δραστηριότητας. Πολλοί κυνηγοί θεωρούν ότι αφού ο σκύλος τους δεν εμφανίζει κάποιο σύμπτωμα, ο κλινικός και ο εργαστηριακός έλεγχος είναι περιττοί. Και όμως…. Αρκετές ασθένειες εξελίσσονται με ύπουλο τρόπο. Πάρτε για παράδειγμα το καλαζάρ στο οποίο μπορεί να περάσουν πολλοί μήνες μέχρι να εκδηλωθούν συμπτώματα.

- Εμβολιασμοί: Αν τους έχετε παραμελήσει κάντε τους. Μην εμπιστεύεστε την καλή σας τύχη αδιαφορώντας για το θέμα αυτό, διότι στον ίδιο κυνηγότοπο μαζί με τον δικό σας σκύλο κυκλοφορούν και σκύλοι άλλων οι οποίοι μπορεί να αφήνουν πίσω τους «διάφορα».

- Αποπαρασιτισμοί: Τα χάπια για τα εντερικά παράσιτα θα τα βρείτε παντού. Χορηγείστε τα στην κατάλληλη δόση ανάλογα με το βάρος του σκύλου και παρατηρείστε τα κόπρανά του τις επόμενες 48 ώρες. Αν δείτε παράσιτα, τότε να επαναλάβετε τη χορήγηση μετά από 15 μέρες. Μην περιμένετε να δείτε σκουλήκια στα κόπρανα για να του δώσετε τα χάπια. Επίσης μη περιμένετε να δείτε τα τσιμπούρια να κρέμονται σαν σταφύλια από το σκύλο ή τους ψήλους να κόβουν βόλτες στη ράχη του ζώου για να του βάλετε αμπούλα. Εδώ μάλιστα η καλύτερη δυνατή προστασία, επιτυγχάνεται με τον συνδυασμό αμπούλας και περιλαιμίου (κοινώς λουράκι). Προσοχή η αμπούλα όπως και το περιλαίμιο δεν προστατεύουν για πάντα, αλλά έχουν συγκεκριμένους χρόνους δράσης. Μη ξεχνάτε να τα ανανεώνετε. Τέλος όσοι κυνηγάτε σε περιοχές υψηλού κινδύνου, να φροντίζετε να χορηγείτε το χάπι κατά της διροφιλαρίωσης ανά μήνα.

- Διατροφή: Δεν έχω εμπειρίες από νηστικές αρκούδες, αλλά με βεβαιότητα μπορώ να σας πω πως ο κακοταϊσμένος σκύλος δεν κυνηγά καλά και δεν κυνηγά για πολύ. Εκτός όμως από τις κακές επιδόσεις, η κακή διατροφή σε συνδυασμό με την κόπωση φθείρουν το ζώο, μειώνουν την άμυνά του και θέτουν σε κίνδυνο την υγεία του. Ξεκινήστε να του δίνετε μια ποιοτική ξηρή τροφή ενέργειας το συντομότερο δυνατόν, εφόσον στο προηγούμενο διάστημα (το οποίο κακώς ονομάζεται νεκρή περίοδος διότι ο σκύλος εξακολουθεί να παραμένει ζωντανός) δεν χορηγούσατε κάποιο ποιοτικό προϊόν. Οι βιταμίνες και τα συμπληρώματα είναι χρήσιμα σε πολλές περιπτώσεις αλλά δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την πλήρη και ισορροπημένη ξηρή τροφή. Για να αποφύγετε τα περιστατικά υπογλυκαιμίας στα νεαρά ζώα ή στα απροπόνητα, να τους δίνετε 20-30 γραμμάρια ξηρής τροφής πριν μπείτε στο αυτοκίνητο.

- Άσκηση: Ο εγκλεισμός του σκύλου κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα έχει σαν αποτέλεσμα κατά την έναρξη να παρουσιάζονται πολλά περιστατικά μυοπάθειας λόγω υπερκόπωσης. Ο σκύλος βαδίζει με δυσκολία και άτσαλα, είναι κακόκεφος και συχνά ανόρεχτος, ενώ τα ούρα του έχουν ένα σκούρο καφέ χρώμα. Η αντιμετώπιση είναι επιτυχής αλλά αυτό μεταξύ των άλλων σημαίνει πως το συγκεκριμένο ζώο δεν μπορεί να κυνηγήσει ή να εκπαιδευτεί για κάποιες μέρες. Για να αποφύγετε μια τέτοια κατάσταση αλλά και για να είναι σε αγωνιστική φόρμα ο σκύλος σας θα πρέπει να τον προπονήσετε. Οι μακρινοί περίπατοι (όχι απαραίτητα σε κυνηγότοπο, αλλά και σε άλλες τοποθεσίες) είναι μια καλή αρχή και θα κάνουν και σε εσάς καλό. Προοδευτικά μπορείτε να αυξάνετε την χρονική διάρκεια και την δυσκολία του εδάφους. Επίσης το κολύμπι είναι μια καλή λύση με την προϋπόθεση ότι θα βρείτε μια παραλία σχετικά απομονωμένη ώστε να μην έρθετε σε ρήξη με άλλους λουόμενους (κάποιοι από τους οποίους βέβαια μπορεί να έχουν σύφιλη ή και εγώ δεν ξέρω τι άλλο, αλλά τον σκύλο σας φοβούνται μη τους κολλήσει τίποτα. Ανθρώπινος παραλογισμός).

- Πέλματα: Συχνά τα πέλματα των σκύλων κατά την έναρξη επειδή είναι μαλακά και έρχονται σε επαφή με τις αιχμηρές επιφάνειες των βράχων σχίζονται. Το ίδιο συμβαίνει και κατά τους χειμερινούς μήνες όταν ο σκληρός παγετός καλύπτει τα πετρώδη εδάφη. Η πιο αποτελεσματική λύση δεν είναι το κατράμωμα (εκτός και αν θέλετε ο σκύλος σας να ομολογήσει κάποιο έγκλημα που δεν διέπραξε), αλλά να στρώσετε το κλουβί με χαλίκια ώστε να τα πατάει καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου και να αποκτήσουν έτσι ανθεκτικότητα τα πέλματά του. Ασφαλώς και υπάρχουν ειδικές αλοιφές που ισχυροποιούν τα πέλματα για αυτό σας προτείνω να κάνετε τον συνδυασμό. Κοντά στα πέλματα είναι και τα δάχτυλα και καλό είναι όσοι έχετε μακρίτριχες φυλές να κουρέψετε λίγο τις τρίχες ανάμεσα στα δάκτυλα για να μην παγιδεύονται στα σημεία αυτά αγκάθια τα οποία μπορεί να εισχωρήσουν.

Οι συμβουλές αυτές προέρχονται από το gpeppas.gr και τις αναδημοσιεύουμε εδώ.