Οι Φάσες της βροχής

Θυμάμαι ένα βροχερό απόγευμα, ήταν στις αρχές του Δεκέμβρη όταν στο τηλέφωνο ήταν ένας φίλος καλός, ο Σωτήρης, και μου έλεγε "είμαι στο χωριό και μαζεύω ελιές με τον γιο μου και βλέπω κάποιες φάσες να τριγυρίζουν χωρίς να τις έχει ενοχλήσει κανένας....έλα όποτε μπορείς να σου δείξω ακριβώς τι γίνεται".

Έμπειρος λαγάς για πολλά χρόνια με τα σκυλάκια του και που μεταφέρει τις γνώσεις και τις συμβουλές του απλόχερα στο παιδί του…καλός στην σκόπευση…αλλά από υπομονή, όπως επιβάλει ένα κυνήγι φάσας, μηδέν! Τα ελάχιστα πουλιά που επισκέπτονται στα ορεινά της περιοχή μας κάθε χρόνο έχουν περίεργη συμπεριφορά και το κυνήγι τους θέλει πολλή υπομονή και αρκετές μέρες παρακολούθηση για να καταφέρεις να καρπωθείς 1-2 από αυτές…οι μετακινήσεις τους σύντομες και επιφυλακτικές…δεν θα τις δεις άσκοπα να περιφέρονται, μιας και τα σημεία αυτά προσφέρουν τροφή-νερό και κάλυψη σε πολύ κοντινή απόσταση.

Λες και το ξέρουν... για να τις πλησιάσεις θέλει αρκετή ώρα ποδαρόδρομο με όλο τον εξοπλισμό που απαιτείται για ολοήμερη παραμονή στο δάσος, μέσα σε δύσκολα και δύσβατα μονοπάτια, αλλά ανταμείβεσαι όταν γεμίζεις τον εγκέφαλό σου με εικόνες και μυρωδιές που φτιάχνει η Φύση που μόνο ένας κυνηγός καταλαβαίνει το μεγαλείο της!Θέλουν να σε κουράσουν, να ιδρώσεις, να λαχανιάσεις και ας έχει παγωνιά, να σε κάνουν να τα παρατήσεις, να σε απογοητεύσουν με τα τερτίπια τους και την εξυπνάδα τους.

Μετά την σύντομη κουβέντα με τον Σωτήρη, όταν έφτασα στο χωριό, αποφάσισα και κάθομαι σε ένα άνοιγμα σε μια βελανιδιά που στην κυριολεξία κρέμεται στην απότομη πλαγιά του βουνού…τέτοια εποχή έχουν πέσει τα πολλά φύλλα και δεν με ενοχλεί. Έχω ορατότητα, κοιτώντας την χουνιά μέσα…ξαφνικά ακούω από πίσω μου τον γνώριμο θόρυβο που κάνουν τα πουλιά όταν βουτάνε από μεγάλο ύψος και δεν προλαβαίνω να κουνηθώ και με προσπερνάνε 8 φάσες σχεδόν πάνω απ’το κεφάλι μου με τρομερή ταχύτητα…. έχω μείνει άγαλμα και μόνο τα μάτια μου παρακολουθούν την σκηνή.

Κάθομαι λίγη ώρα ακόμα και τις βλέπω να παίζουν απέναντι και να κρύβονται σε μεγάλα δέντρα με αριές. Δύσκολο να πάω εκεί, σκέφτομαι, αλλά ήδη έχω ξεκινήσει. Φτάνοντας μετά από λίγη ώρα, βρίσκω ένα άνοιγμα και καμουφλάρομαι. Βλέπω μία να έρχεται κατά πάνω μου και οι χτύποι της καρδιάς μου στο κόκκινο. Με μία τουφεκιά είναι στα χέρια μου και η χαρά μου απερίγραπτη! Της στρώνω τα τσαλακωμένα πούπουλα και θαυμάζω τα υπέροχα χρώματά της…Έχουν περάσει αρκετές ώρες δίχως να έχει εμφανιστεί τίποτα άλλο και πλησιάζει απόγευμα. Βλέπω από τα αριστερά μου 3 πουλιά να έρχονται σε τραβέρσα που τα 2 ήταν πιο χαμηλά και βλέποντας το τρίτο λίγο πιο καθαρά, τουφέκισα, αλλά δεν είδα την κατάληξη μπαίνοντας ένα δέντρο ανάμεσά μας, βλέπω πούπουλα να τα παίρνει ο αέρας και ψάχνω με αγωνία…την πρόδωσαν τα πούπουλα που άφησε και την βρήκα εύκολα. Περασμένη ή ώρα και έχω δρόμο να κάνω…είμαι πολύ ευχαριστημένος που σήμερα πήρα 2 φάσσες, ίσως κάποια μέρα να φανείς και πιο τυχερός, αλλά το σίγουρο είναι ότι τις περισσότερες θα γυρίσεις με άδεια χέρια!

Η κυνηγετική ιστορία αυτή είναι γραμμένη από τον αναγνώστη μας Δημήτρη Τσάφο. Μπορείτε να μας στέλνετε τις δικές σας κυνηγετικές ιστορίες στο [email protected] και θα τις δημοσιεύουμε στο www.greekhunter.gr.