Οι 2.000 διαφορετικές διάλεκτοι των λύκων

Θα ήταν υπερβολικό να πει κανείς ότι οι λύκοι έχουν τη δική τους γλώσσα, αλλά έχει παρατηρηθεί ότι τα διάφορα είδη λύκων έχουν περισσότερες από 2.000 ξεχωριστές «διαλέκτους», καθεμία εκ των οποίων αντιστοιχεί σε ένα συγκεκριμένο είδος ή υποείδος.

Το φαινόμενο αυτό είναι παρόμοιο με το σύστημα γλώσσας των ανθρώπων και οι ερευνητές πιστεύουν ότι η μελέτη του μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση της ανθρώπινης γλωσσικής εξέλιξης. Στη μελέτη του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, οι επιστήμονες αναγνώρισαν και ταξινόμησαν διάφορες διακριτές κραυγές από ζώα όπως οι λύκοι, τα κογιότ και τα τσακάλια. Τα διακριτά ουρλιαχτά και καλέσματα ταξινομήθηκαν περαιτέρω σε 21 τύπους με βάση ηχητικά πρότυπα και διακυμάνσεις στον τόνο. Οι διάφορες κραυγές και ήχοι μπορούν να αποδοθούν σε συγκεκριμένα είδη και υποείδη.

Για παράδειγμα, οι λύκοι των δασών της βόρειας Αμερικής έχουν χαμηλά, «επίπεδα» ουρλιαχτά, ενώ οι απειλούμενοι ερυθροί λύκοι των νοτιοανατολικών Ηνωμένων Πολιτειών παράγουν πιο υψηλούς και επαναλαμβανόμενους ήχους. Σύμφωνα με το ζωολόγο Αρίκ Κερσενμπάουμ, επικεφαλής της μελέτης, τα διακριτά ουρλιαχτά ομοιάζουν με φωνητικές διαλέκτους. Κάθε είδος χρησιμοποιεί δηλαδή το δικό του αναγνωρίσιμο ουρλιαχτό.

Τα ευρήματα μπορούν να βοηθήσουν να βελτιωθεί η διαχείριση πληθυσμών άγριων λύκων, καθώς και να αποφευχθούν συγκρούσεις με ανθρώπους. Οι ερευνητές θέλησαν να μελετήσουν τις ηχητικής συνήθειες μη πρωτευόντων θηλαστικών, προκειμένου να κατανοήσουν πώς εξελίχθηκαν τα δικά μας συστήματα γλώσσας. Ο Κερσενμπάουμ και οι συνεργάτες του εξέτασαν ουρλιαχτά από ζώα τόσο στην άγρια φύση όσο και σε αιχμαλωσία από την Αυστραλία, την Ινδία, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στη συνέχεια δημιούργησαν μια βάση δεδομένων που περιέχει 6.000 κραυγές, και αφού τις ταξινόμησαν σε ξεχωριστά είδη και τις αντιπαρέβαλαν με ήχους σκύλων, μείωσαν αυτό τον αριθμό σε 2.000.

Οι διάλεκτοι των περισσότερων από τα 13 είδη λύκων ήταν εύκολα διακριτές, αλλά μερικές έφεραν σημαντικές ομοιότητες. Αυτό μπορεί να αποτελεί το αποτέλεσμα διασταύρωσης μεταξύ ειδών, ένα φαινόμενο που μπορεί ακόμη και να απειλήσει την επιβίωση ενός είδους, αναφέρουν οι ερευνητές. Η ερευνητική ομάδα εργάζεται σήμερα στη σύνδεση διαφόρων τύπων ουρλιαχτών με την απόσταση από όπου προέρχονται, ώστε να εξετάσουν αν τα συγκεκριμένα καλέσματα συνδέονται με επικοινωνία μακρινής απόστασης ή με προειδοποιήσεις προς ολόκληρη την αγέλη.