Το κυνήγι της τσίχλας

Η τσίχλα είναι ένα από τα πιο δημοφιλή θηράματα στη χώρα και με πάρα πολλούς θιασώτες. Το κυνήγι της είναι δύσκολο, απαιτητικό, χρειάζεται σκοπευτική δεινότητα και σωστή επιλογή φυσιγγίων. Στη συνέχεια θα δούμε τους τρόπους που κυνηγιέται η τσίχλα αλλά και πώς επιλέγουμε τα «εργαλεία» μας. 

Λίγα λόγια για την τσίχλα

Πουλί μικρού μεγέθους, 21-25 εκ. Το συναντάμε σ’ όλη την Ελλάδα και σε αρκετά υποείδη… Τα πιο γνωστά είναι η κοκκινότσιχλα, η κεδρότσιχλα και η κελαηδότσιχλα. Οι αποδημίες της τσίχλας από τα βόρεια προς τα νότια ξεκινούν το μήνα Οκτώβριο και διαρκούν μέχρι τη λήξη της κυνηγετικής περιόδου. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της είναι ότι πετάει με μεγάλη ταχύτητα κι έχει μικρή συνολική επιφάνεια. Το κρέας της τσίχλας είναι πολύ νόστιμο και υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορεί να μαγειρευτεί. Μπορείτε να διαβάσετε και άλλες πληροφορίες για την τσίχλα κάνοντας κλικ εδώ.

Τρόποι κυνηγίου

Η τσίχλα κυνηγιέται με δύο τρόπους: ο ένας είναι στο καρτέρι και ο άλλος είναι το περπατητό κυνήγι. Οι δυο αυτοί τρόποι διαφέρουν μεταξύ τους και ο κάθε ένας χρειάζεται ιδιαίτερες κυνηγετικές ικανότητες. Καρτέρι Τα καρτέρια της τσίχλας γίνονται το πρωί που κατεβαίνει στους κάμπους για να φάει και το απόγευμα που ανεβαίνει για να κουρνιάσει. Το πρωινό καρτέρι είναι πιο δύσκολο, γιατί τα πουλιά κατεβαίνουν με μεγάλη ταχύτητα, κάνοντας πολλούς ελιγμούς. Οι τουφεκιές είναι δύσκολες και πολύ γρήγορες. Συνήθως θα ήταν καλό να χρησιμοποιούμε όπλο με «ανοικτή κάννη» (δηλαδή κύλινδρο) και φυσίγγια με σκάγια Νο 8, 9, 10 για να έχουμε μεγαλύτερη δέσμη σκαγίων και να μειώνουμε τις πιθανότητες του σκοπευτικού λάθους. Το πρωινό καρτέρι ξεκινάει με την ανατολή του ήλιου - και όπως λέει ο νόμος - μισή ώρα μετά την ανατολή του ήλιου. Τα μέρη που υπάρχει πρωινό πέρασμα είναι αυτά όπου συνδυάζεται κάμπος με πλαγιά βουνού, όπου δεν υπάρχει πυκνή βλάστηση. Τα πουλιά κουρνιάζουν όλη νύχτα μέσα στο πυκνό και το πρωί κατεβαίνουν για να φάνε στον κάμπο. Ο καιρός παίζει καθοριστικό ρόλο στην επιλογή της πλαγιάς που κάθονται τα πουλιά (βόρεια – νότια). Το πρωινό καρτέρι απαιτεί σωστή επώμιση και γρήγορη τουφεκιά (προτέρημα πεπειραμένου τσιχλοκυνηγού) κι έχει μικρή χρονική διάρκεια (περίπου 1 ώρα) και αυτό γιατί τα πουλιά κατεβαίνουν όλα μαζί.

Το απογευματινό καρτέρι. Εδώ τα πράγματα είναι περίπλοκα, γιατί υπάρχουν καρτέρια, που τα πουλιά περνούν χαμηλά και καρτέρια που τα πουλιά περνούν ψηλά. Ο συνδυασμός αυτός καλύπτεται καλύτερα με ένα όπλο που διαθέτει δύο κάννες (πλαγιόκαννο – αλληλεπίθετο). Όσοι κυνηγούν με αυτογεμή, θα πρέπει να διαθέτουν όπλα με εναλλασσόμενα στενώματα. Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίνουν οι νέοι κυνηγοί στην επιλογή του στενώματος (τσοκ), γιατί διαφορετικά θα είναι συνέχεια με το κλειδί που αλλάζει τσοκ στο χέρι, αφού θα τουφεκάνε τη μία φορά κοντά και την άλλη μακριά, με αποτέλεσμα τελικά να τα χάσουν. Νωρίς οι τσίχλες, αν οι καιρός είναι καλός, περνάνε ψηλά και καλό θα ήταν να υπάρχουν και φυσίγγια με σκάγια Νο 7, ειδικά όταν υπάρχουν και άλλοι κυνηγοί στον κυνηγότοπο. Όταν ακούγονται πολλές τουφεκιές από ένα μέρος, τα πουλιά περνάνε ψηλά παρότι στο κυνήγι της τσίχλας είναι καλό να υπάρχουν πολλοί κυνηγοί. Αν φυσάει αέρας, τα πουλιά πετάνε χαμηλά, ανάμεσα από τα δέντρα και οι τουφεκιές είναι πολύ δύσκολες και επικίνδυνες. Πάντα θα πρέπει να ξέρει ο κυνηγός που βρίσκονται οι άλλοι κυνηγοί και να προσέχει ιδιαίτερα τις χαμηλές τουφεκιές του. Όσο βραδιάζει, οι τσίχλες χαμηλώνουν, με αποτέλεσμα να περνάνε δίπλα από τον κυνηγό, πράγμα που κάνει την τουφεκιά σχεδόν αδύνατη. Στο απογευματινό καρτέρι, η επιλογή των φυσιγγίων είναι δύσκολη και καλό θα ήταν να έχει ο κυνηγός μαζί του φυσίγγια από 8 έως 10 νούμερο, για να μην απογοητεύεται με τα ψηλά και τα χαμηλά πετάγματα. Οι περιοχές που κυνηγιέται η τσίχλα στο απογευματινό καρτέρι είναι ίδιες μ’ αυτές του πρωινού, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι οι τσίχλες από εκεί που κατεβαίνουν, ανεβαίνουν. Η διαφορά είναι ότι οι τσίχλες το απόγευμα ανεβαίνουν από τον κάμπο προς τις πλαγιές για να κουρνιάξουν. Στα απογευματινά καρτέρια στεκόμαστε με την πλάτη στο πυκνό και κοιτάζουμε προς τον κάμπο. Η απόσταση που θα πρέπει να έχει ο κυνηγός από τους θάμνους, θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 10 μέτρα για να μην χάνει τα πουλιά μέσα στα πυκνά. Επίσης θα πρέπει να αποφεύγει τα χωράφια που έχουν ψηλό χορτάρι, γιατί εκεί πολύ δύσκολα θα βρει τα πουλιά που πέφτουν.

Στο απογευματινό καρτέρι μας δίνεται η δυνατότητα να σκοπεύσουμε με μεγαλύτερη άνεση, αλλά χρειάζεται καλή προσκόπευση και φυσίγγι με καλή κατανομή. Περπατητό κυνήγι Το περπατητό κυνήγι γίνεται συνήθως σε ρεματιές και σε περιοχές που έχει θάμνους. Ο κυνηγός περπατώντας «ξεσηκώνει» τσίχλες και πυροβολεί. Οι περισσότερες τουφεκιές είναι σε μικρές αποστάσεις. Χρειάζεται όπλο με «ανοιχτή κάννη» και φυσίγγια διασποράς ή με μάλλινες τάπες. Όταν κυνηγάμε παρέα, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με τις τουφεκιές μας, γιατί οι περισσότερες είναι στο ύψος του ανθρώπου.

Το περπατητό κυνήγι της τσίχλας είναι δύσκολο, χρειάζεται γρήγορη επώμιση και πυροβολισμό άμεσο. Θα πρέπει το όπλο που έχουμε να κάθεται καλά στον ώμο και να στέλνει τα σκάγια εκεί που βλέπουμε σκοπεύοντας. Όταν κυνηγάμε με παρέα το περπατητό κυνήγι μπορεί να γίνει συστηματικά και να αποδώσει περισσότερο παρά όταν κυνηγάμε μόνοι μας. Η παρέα θα πρέπει να γνωρίζει πως θα κινηθεί και ιδιαίτερα όταν το περπατητό γίνεται μέσα σε ελαιόδεντρα που είναι πυκνά μεταξύ τους και η ορατότητα είναι περιορισμένη. Το περπατητό κυνήγι της τσίχλας είναι ένα από τα δυσκολότερα κυνήγια, σε ότι αφορά την τουφεκιά.

Τα φυσίγγια

Ένα μεγάλο κεφάλαιο για το κυνήγι της τσίχλας είναι το φυσίγγι. Οι περισσότεροι δεν ενδιαφέρονται για την ποιότητα του φυσιγγίου, αλλά περισσότερο για την τιμή. Ίσως να μην έχουν λάθος, γιατί ο αριθμός των φυσιγγίων που ρίχνουμε (χωρίς πάντα να έχουμε επιτυχίες) κατά το κυνήγι της τσίχλας είναι μεγάλος και η τιμή είναι ένας σοβαρός συντελεστής. Αλλά από την άλλη, μπορεί με ένα φτηνό φυσίγγι, που δεν έχει καλές κατανομές να υπερβούμε το κόστος άλλων, ακριβότερων, χωρίς να το υπολογίσουμε. Το ζητούμενο είναι να βρούμε ένα φτηνό και καλό φυσίγγι…, όμως το κατά πόσο αυτό είναι εφικτό, θα πρέπει ο κάθε κυνηγός να το εκτιμήσει μόνος του. Τον τρόπο που δοκιμάζουμε τα φυσίγγια τον γνωρίζουν όλοι και έχουν γίνει και πολλές αναφορές γι αυτό το θέμα στο περιοδικό μας. Δεν αναφέρομαι σε επιστημονικές μελέτες, αλλά στον απλό τρόπο (χάρτινος στόχος – φυσίγγια – όπλο). Όλοι μπορούμε να κάνουμε μερικές δοκιμές. Φυσίγγια υπάρχουν πολλά και σε διάφορες τιμές. Η ουσία είναι ποιο κάνει για σας και ποιο σας ικανοποιεί. Μην πέσετε στην παγίδα των ερωτήσεων γιατί μια ζωή δεν θα ξέρετε τι σας γίνεται. Δοκιμάστε για να έχετε άποψη. Όσον αφορά για την καταλληλότητα του α ή του β φυσιγγίου στο κυνήγι της τσίχλας, μεγάλο ρόλο παίζουν και οι καιρικές συνθήκες. Το πολύ κρύο, ο νοτιάς και η υγρασία, ο δυνατός βοριάς, η ηλιοφάνεια, το υψόμετρο, κ.λ.π. είναι συντελεστές που επιδρούν κατά πολύ στην απόδοση του φυσιγγίου. Γι αυτό υπάρχουν μέρες που τα φυσίγγια πάνε καλά και μέρες που τα ίδια φυσίγγια δεν αποδίδουν. Ο κυνηγός της τσίχλας είναι ίσως ο πιο φιλοσοφημένος κυνηγός στην επιλογή των φυσιγγίων του, γιατί όλα αυτά τα λαμβάνει υπόψη του και ξέρει πώς να ενεργήσει σε κάθε περίπτωση. Η επιλογή πολλών και διαφορετικών τύπων φυσιγγίων είναι λάθος. Το καλύτερο είναι ο κυνηγός να επιλέξει δύο τύπους φυσιγγίων και να τα χρησιμοποιεί ανάλογα με τις ανάγκες κάθε περίπτωσης.

Το όπλο

Η πλειοψηφία των κυνηγών της τσίχλας έχουν στην κατοχή τους όπλα αυτογεμή (καραμπίνες) και ο λόγος είναι ότι το επιπλέον φυσίγγι - σε σχέση με τα δίκαννα - αποτελεί σημαντικό λόγο. Ανεξάρτητα από τον τύπο του όπλου που θα επιλέξει ο κυνηγός (μονόκαννο – δίκαννο ή αυτογεμές) αυτό που αποτελεί πλεονέκτημα στο όπλο είναι να διαθέτει εναλλακτικά στενώματα (τσοκ) και αυτό γιατί δίνει τη δυνατότητα στον κυνηγό να επιλέξει αυτό που του χρειάζεται, αναλόγως την περίσταση. Το μήκος της κάννης δεν αποτελεί δέσμευση. Όσοι επιδίδεστε περισσότερο στο περπατητό κυνήγι, όπλα με μήκος κάννης 61 και 66 εκατοστά είναι προτιμότερα γιατί είναι πιο «γρήγορα». Στο καρτέρι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όπλα με μήκος κάννης 66 και 71 εκατοστά, ή αν θέλετε, ακόμη και 76 εκατοστά. Για εκείνους που πραγματοποιούν περπατητό και στάσιμο κυνήγι (καρτέρι), η μέση λύση είναι η καλύτερη 66 –71. Αυτό που καθορίζει την δέσμη σκαγιών είναι το τσοκ και όχι το μήκος της κάννης. Όταν επιλέγετε όπλο για το κυνήγι και ιδιαίτερα για το κυνήγι της τσίχλας, το πρώτο κριτήριο επιλογής θα πρέπει να είναι το κατά πόσο ταιριάζει το όπλο στον σωματότυπό σας (κλίσεις και μήκος κοντακιού). Η καλή εφαρμογή του όπλου στα μέτρα σας καθορίζει το αποτέλεσμα. Το βάρος της γόμωσης θα πρέπει να είναι έως 32 γραμμάρια και η προτεραιότητα στην επιλογή είναι η σταθερότητα που μπορεί να σας παρέχει το φυσίγγι και κατά δεύτερο η καλή κατανομή λόγω του μικρού μεγέθους του θηράματος. Τα τελευταία χρόνια με την εξέλιξη που έχει παρατηρηθεί στην επεξεργασία των πρώτων υλών, τα φυσίγγια έχουν βελτιωθεί πολύ σε ό,τι αφορά τα τεχνικά τους χαρακτηριστικά. Παρόλα αυτά, οι δοκιμές καταλληλότητας παραμένουν υποχρέωσή μας, αν θέλουμε να γνωρίζουμε τι ρίχνουμε.

Σκόπευση

Η σκόπευση στο κυνήγι της τσίχλας είναι μία από τις δυσκολότερες σκοπεύσεις. Το μικρό μέγεθος του θηράματος (21-23 εκ.), η μεγάλη ταχύτητα και η δυνατότητα της τσίχλας να κάνει γρήγορους ελιγμούς, είναι συντελεστές που κάνουν την τσίχλα ένα από τα δυσκολότερα θηράματα. Προσωπικά πιστεύω ότι μετά την τσίχλα δυσκολότερο θήραμα στη σκόπευση είναι το τρυγόνι κι έπειτα ακολουθούν όλα τα άλλα θηράματα. Βασικός παράγοντας επιτυχίας είναι η πυκνή κατανομή και η σωστή προσκόπευση, θα πρέπει το φυσίγγιο που επιλέγουμε να ταιριάζει στον τρόπο που σκοπεύουμε. Η σωστή εκτίμηση της απόστασης και της ταχύτητας δίνει το επιτυχημένο αποτέλεσμα. Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι το κυνήγι της τσίχλας είναι το «δημοτικό σχολείο του κυνηγού». Όσοι πέρασαν από εκεί με επιτυχία, έγιναν άριστοι σκοπευτές. Σκεφτείτε ότι ένας καλός λαγοκυνηγός ρίχνει το χρόνο 30 -40 φυσίγγια μαζί με τις δοκιμές, ενώ ένας τσιχλοκυνηγός μπορεί να ρίξει αυτά τα φυσίγγια σε μια ώρα! Καταλαβαίνετε ότι η εξοικείωση με το όπλο και το θήραμα είναι πολύ μεγαλύτερη, για να μην αναφέρουμε τις γρήγορες κοντινές τουφεκιές, που εκεί πια μιλάμε για πανεπιστήμιο και βάλε!

Το μέγεθος της τσίχλας είναι τέτοιο, που δεν επιτρέπει σκοπευτικά λάθη. Η εκτίμηση των αποστάσεων και της προσκόπευσης μας χαρίζουν ικανότητες που θα μας φανούν χρήσιμες σε όλα τα άλλα θηράματα. Η εξοικείωση με το όπλο στην επώμιση και τη σωστή γραμμή σκόπευσης είναι και αυτό ένα μεγάλο κεφάλαιο. Όμως ας αναφερθούμε και σε κάτι που κρύβει μία μεγάλη αλήθεια: Πολλοί από αυτούς που κατηγορούν το κυνήγι της τσίχλας και το αποφεύγουν, νομίζετε ότι δεν το έχουν δοκιμάσει; Προσωπικά πιστεύω ότι κατάληξαν να το κατηγορούν τις περισσότερες φορές, επειδή απογοητεύτηκαν από το αποτέλεσμα της προσπάθειάς τους. Η προπόνηση στο σκοπευτήριο και οι δοκιμές στα φυσίγγια θα πρέπει να αποτελούν το Ευαγγέλιο του κυνηγού της τσίχλας. Η σκόπευση προϋποθέτει κίνηση και για να εκτελούμε πολύ καλά τις κινήσεις χρειάζεται συνεχής προπόνηση. Συμπέρασμα Ποιος είπε ότι το κυνήγι της τσίχλας είναι για τους «λιγότερο» κυνηγούς; Το κυνήγι της τσίχλας είναι κυνήγι που χρειάζεται ιδιαίτερη εμπειρία και ικανότητες. Μέσα από έναν σημαντικό αριθμό φυσιγγίων εντοπίζονται και διορθώνονται πολλά λάθη (σκόπευσης, επώμισης, κ.λ.π.)

Προσωπικά θα θεωρούσα απαραίτητο το ξεκίνημα ενός νέου κυνηγού στο κυνήγι της τσίχλας. Η εμπειρία θα έχει μόνο θετικά αποτελέσματα. Η τσίχλα είναι θήραμα πολύ γρήγορο, με μεγάλη ικανότητα ελιγμών και μικρό μέγεθος, ιδανικό για δύσκολες τουφεκιές. Είναι θήραμα που σε βοηθά να «σπουδάσεις» την σωστή χρήση του όπλου και των φυσιγγίων. Μην ξεχνάτε ότι οι τσιχλάδες είναι οι καλύτεροι πελάτες των κυνηγετικών καταστημάτων! Πριν αρκετά χρόνια λίγοι κυνηγοί επιδίδονταν στο κυνήγι της τσίχλας. Τώρα κάθε χρόνο όλο και περισσότεροι ασχολούνται με αυτό. Εάν δείτε την κασέτα του Γ. Χριστογιάννη «Κυνήγι: Μύθος και Πραγματικότητα, Νο 10 «Το κυνήγι της τσίχλας» θα διαπιστώσετε πόσο διαδεδομένο είναι το κυνήγι της τσίχλας στη χώρα μας και πόσες αναφορές γίνονται μέσα στην υπέροχη δουλειά του Γ. Χριστογιάννη για το θήραμα αυτό. Μπορεί το καθάρισμα της τσίχλας να είναι λίγο μπελάς, αλλά μας αποζημιώνει η γεύση της και η διασκέδαση που μας προσφέρει, όταν καθίσουμε στο τραπέζι με την καλή παρέα μας. Το κυνήγι της τσίχλας γίνεται σε μία εποχή που είναι ίσως η ιδανικότερη για καλές παρέες, τζάκι, καλό κρασί και κυνηγοσυζητήσεις.