Κυνήγι κοντά στα Χριστούγεννα

Ήταν κοντά Χριστούγεννα 2012 και βρισκόμασταν με τον πατέρα μου και τον αδερφό μου "στο χωριό" μας στην Καλλιθέα Αιτωλοακαρνανίας. Δεν είχαμε πάει για κυνήγι για καιρό και το περιμέναμε πώς και πώς.

Έτσι παρέα με τον Βεν και τον Πελέ τα 2 επανιελάκια μας ξεκινήσαμε και οι 5 για το βουνό με όρεξη και ανυπομονησία, σε λιγότερο από 1 ώρα είχαμε πιάσει κορυφή και τα σκυλιά έπαιρναν τις πρώτες μυρουδιές ενώ εμείς απολαμβάναμε το τοπίο. Το δυνατό κρύο και η υπόσχεση για χιονιά δεν μας σταματούσαν και ο πατέρας ξεκινούσε να ετοιμάζει το σχέδιο και αυτής της κυνηγετικής εξόρμησης.

Είχαμε πολύ περπάτημα μπροστά μας και πριν ακόμα ξεκινήσουμε ένα χαλάζι, σε μέγεθος φακής μας προετοίμαζε μυστικά για το τι επρόκειτο να συμβεί. Άλλος κυνηγός πουθενά, μόνοι μας με την φύση. Είχε αρχίσει να χαράζει και το ποτάμι που κυλούσε χαμηλά έκανε τον δικό του ασταμάτητο θόρυβο που άθελα του σκέπαζε εκείνο το πολυπόθητο ήχο από τα φτερουγίσματα της Φάσας σε περίπτωση που πλησίαζαν.

Έτσι αφού είχαμε γνωριστεί καλά με τους "εχθρούς" μας, το κυνηγετικό ένστικτο άρχισε να δουλεύει. Πουλιά πουθενά, μόνο κάτι κίσσες στα έλατα να τσακώνονται και ένα μικρό 10άρι κοπάδι Ζαρκάδια να μας κοιτάει από μακρυά. Το κρύο όσο μεγάλωνε η μέρα γινόταν χειρότερο και όπως όλα έδειχναν θα φεύγαμε ατουφέκιστοι. Και κάπου στις 9 το πρωί, όταν ο ήλιος φαινόταν που και που ανάμεσα στα πυκνά σύννεφα φάνηκαν κάποιες Φάσες και αυτό μας έκανε να ελπίζουμε ότι ίσως...

Ξαναέκλεισε ο καιρός με ένα δυνατό χαλάζι να μας αναγκάζει να μείνουμε κάτω από τα δέντρα για προστασία και πλέον αθόρυβα σκεφτόμασταν τον δρόμο του γυρισμού. Χωρίς να καταλάβουμε το πότε το χαλάζι που πλέον είχε κάνει στρώμα στο έδαφος σταμάτησε, ο ουρανός καθάρισε, ο ήλιος φάνηκε, μεσα σε μισή ώρα μικρόπουλα κοτσίφια και κίσσες εμφανίστηκαν πάλι να παίζουν στα δέντρα.

Με τον χαρακτηριστικό τους ήχο ένα κοπάδι από Φάσες περίπου στα 30 πουλιά περνούσαν σαν πεταλούδες πάνω από τα κεφάλια μας και 9 φυσίγγια τις ακολούθησαν. Τα σκυλιά ξεκίνησαν το μάζεμα και εμείς από την ταχύτητα δεν είχαμε καταλάβει ποιος βάρεσε τι. Μετά από 10 λεπτά τα σκυλιά είχαν μαζέψει τις 6 Φάσες που τελικά μπορέσαμε να χτυπήσουμε και το χαμόγελο της ικανοποίησης υπήρχε και στους 3 μας. Ξέραμε πως το κυνήγι είχε τελειώσει για εκείνη την ημέρα. Ευγνώμονες και ικανοποιημένοι περπατήσαμε λίγο ακόμα και στον δρόμο προς τα αυτοκίνητα δώσαμε υπόσχεση κάθε χρόνο να ερχόμαστε στο ίδιο μέρος.

Η κυνηγετική ιστορία αυτή είναι γραμμένη από τον αναγνώστη μας Χρήστο Χριστόπουλο. Μπορείτε να μας στέλνετε τις δικές σας κυνηγετικές ιστορίες στο [email protected] και θα τις δημοσιεύουμε στο www.greekhunter.gr.