Κυνηγετικής αδείας το ανάγνωσμα, Σοφία Πρόσχωμεν!

Κάθε παραμονή έναρξης της κυνηγετικής περιόδου, η ευχάριστη αίσθηση της αναμονής της σημαντικότερης μέρας στη ζωή ενός κυνηγού συνοδεύεται από έναν πονοκέφαλο ιδιαίτερα για τα μέλη των ΔΣ των κυνηγετικών συλλόγων. Πρόκειται για τα τέλη της κυνηγετικής άδειας. Είναι το κόστος το οποίο καλούμαστε να καταβάλουμε προκειμένου να ασκήσουμε νόμιμα την κυνηγετική μας δραστηριότητα.

Από τα τέλη αυτά μέρος πηγαίνει στα κρατικά ταμεία, μέρος στην Κυνηγετική Συνομοσπονδία, μέρος στην οικεία ομοσπονδία (ΚΟΜΑΘ για τη Μακεδονία και την Θράκη) και μέρος στους τοπικούς κυνηγετικούς συλλόγους. Οι κυνηγετικοί σύλλογοι είναι το πιο αποκεντρωμένο θεσμικό όργανο άσκησης και διαχείρισης του κυνηγιού και αυτό με το οποίο ο κυνηγός έρχεται στην αμεσότερη επαφή. Βέβαια με την ανάπτυξη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (social media) είναι πια εφικτή η ενημέρωση και η αλληλεπίδραση με τις Ομοσπονδίες και την ΚΣΕ, ωστόσο ο ρόλος των Συλλόγων στην σχέση με τον απλό κυνηγό παραμένει κυρίαρχος.

Εν ολίγοις, το φαινόμενο που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μπορεί να περιγραφεί ως εξής: από νωρίς κάθε Καλοκαίρι γίνονται συζητήσεις μεταξύ των ΔΣ των Συλλόγων και συμφωνείται να μην δαπανώνται ποσά για δώρα κλπ προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι απαραίτητη για σημαντικά έργα που αφορούν την διαχείριση αυτού που αγαπάμε (φιλοθηραματικά, εκπαιδευτικά, κοινωνική παρουσία, στήριξη των θέσεών μας, κ.ο.κ.). Την τελευταία στιγμή, παραμονή της εκδόσεως των αδειών κάποιος (-οι) σύλλογος (-οι) υπαναχωρεί (-ούν) από τα συμφωνηθέντα προκειμένου να διαμορφώσουν μία δελεαστική πρόταση (δώρα + μείωση έκτακτης εισφοράς) ώστε να προσελκύσουν νέα μέλη, τα οποία συνήθως «υφαρπάζονται» από γειτονικούς συλλόγους που εμμένουν στην αρχή της εξοικονόμησης των απαραίτητων πόρων, αρνούμενοι να υποκύψουν σε λαϊκίστικες και παραπλανητικές τακτικές.

Η οικονομική δυσπραγία από την εποχή των μνημονίων, μέχρι τον κορωνοϊό και τον πόλεμο στην Ουκρανία έχει επηρεάσει όλους μας ανεξαιρέτως. Και όταν λέμε όλους μας συμπεριλαμβάνονται και τα μέλη των ΔΣ των Συλλόγων, των Ομοσπονδιών και της ΚΣΕ. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν θα έβλεπε με ανακούφιση να μειώνονται τα κόστη σε οτιδήποτε, ακόμη και στην κυνηγετική άδεια. Το ουσιαστικό ερώτημα όμως είναι: πόσο συμφέρει στ’ αλήθεια αυτή η μείωση τον κυνηγό και μάλιστα σε αυτές τις δύσκολες εποχές που διανύουμε. Το έργο που καλούνται να προσφέρουν οι τοπικοί σύλλογοι δεν είναι ελαφρά επιλογή, είναι ανάγκη!!!

Πολύ συνοπτικά παρουσιάζουμε τα πεδία στα οποία είναι απαραίτητο να προσφέρει ο κυνηγετικός σύλλογος:

1. Φιλοθηραματικό έργο (θηροφύλαξη, διαχείριση αρπάγων, βελτίωση ενδιαιτημάτων και βιοτόπων, ποτίστρες, τροφή σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες, συνεργασία με επιστημονικό προσωπικό)
2. Εκπαιδευτικό έργο (σεμινάρια κυνηγετικά, σκοπευτικά, κυνολογικά, πρώτων βοηθειών, θηραματολογικά, κοινωνικού χαρακτήρα κ.ο.κ.)
3. Διατήρηση της κυνηγετικής δραστηριότητας (ζώνες άσκησης κυνηγίου, ζώνες εκπαίδευσης κυνηγετικών σκύλων, καταφύγια και απαγορεύσεις, σημάνσεις, νομικά – διοικητικά και πολιτικά ζητήματα, νομοσχέδιο Άργος, κλπ)
4. Κοινωνικό έργο (δασοπροστασία, εθελοντισμός, φιλανθρωπική προσφορά, κοινωνική και εκπαιδευτική παρουσία)
5. Εκπροσώπηση στα φόρα δημοσίου διαλόγου (αντιμετώπιση της αντικυνηγετικής προπαγάνδας σε κύκλους δήθεν οικολόγων και ζωόφιλων, αλλά και σε πολιτικούς κύκλους), παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συνεργασία και πίεση πολιτικών φορέων.

Αυτά και άλλα είναι πεδία που απαιτούν εθελοντισμό, οργάνωση, αφοσίωση, αλλά και χρηματικούς πόρους. Οι χρηματικοί πόροι του Κυνηγετικού Συλλόγου προέρχονται αποκλειστικά από την εισφορά των κυνηγών. Μέσα από εκεί προγραμματίζονται τα πάντα. Όταν όμως ένας σύλλογος, όπως αυτός των Αμπελοκήπων, ο οποίος είναι έτοιμος να προβεί με την βοήθεια των επαγγελματιών κυναγωγών σε ένα μεγάλο φιλοθηραματικό έργο το οποίο θα εξασφαλίσει την εξάπλωση και τη βιωσιμότητα του πιο πολύτιμου ενδημικού μας θηράματος για την εκπαίδευση των σκυλιών μας - της πεδινής πέρδικας - αναγκάζεται να υπαναχωρήσει και να δαπανήσει ποσά για δώρα για να μην χάσει τον απαραίτητο για την επιβίωσή του αριθμό αδειών, καταλαβαίνουμε όλοι ότι ο μεγάλος χαμένος της υπόθεσης είναι ο κυνηγός, ιδιαίτερα ο κυνόφιλος.

Ένα άλλο ερώτημα που ανακύπτει είναι: Ποιος είναι ο εκ – παιδευτικός χαρακτήρας ενός Κυνηγετικού Συλλόγου όταν αντί να επικεντρώνει σε δράσεις σαν τις παραπάνω προσφέρει «δώρα» και εκπτώσεις; Τί μήνυμα δίνει προς τον κυνηγό, αλλά και την κοινωνία; Δεν παρουσιάζει την εικόνα του κυνηγού ως «ιθαγενούς» της εποχής της αποικιοκρατίας που τον ξεγελούν να ανταλλάξει τους θησαυρούς με ευτελή αντικείμενα;

Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Αμπελοκήπων συνεπής στην πορεία του όλα τα χρόνια αρνήθηκε αυτές τις πρακτικές και προχώρησε με σοβαρότητα:

1. Εισηγήθηκε και προσέφερε πρώτος τη δυνατότητα μεγαλύτερης ασφαλιστικής κάλυψης αστικής ευθύνης με ένα μικρό πρόσθετο ποσό.
2. Την διαχείριση των αρπάγων με το κάλεσμα για ομαδικό κυνήγι κορακοειδών την μετέβαλε από εθιμική σε τακτική πρακτική με απτά αποτελέσματα: το μαρτυρεί η ραγδαία αύξηση της πεδινής πέρδικας σε χώρους της δυτικής Θεσσαλονίκης όπου έτεινε να εξαφανιστεί.
3. Η στενή σχέση με τις κυνολογικές οργανώσεις (ΚΟΕ, ΟΚΑΔΕ, Όμιλο Επανιέλ Μπρετόν, Όμιλο Κουρτσχααρ Ελλάδος, ΟΓΜΕ, Όμιλο Φίλων Ελληνικού Ιχνηλάτη κλπ) τον φέρνει πάντα πρωτοπόρο στις διοργανώσεις της αγωνιστικής κυνοφιλίας και των εκθέσεων μορφολογίας.
4. Σε συντονισμό με τους παραπάνω γίνονται συνεχής παρεμβάσεις και υπάρχει άμεση ενημέρωση για όλα τα θέματα κυνοφιλίας και ιδιαίτερα για το νομοσχέδιο Άργος στα επίμαχα σημεία του.
5. Πραγματοποιεί πλήθος σεμιναρίων για όλα τα ζητήματα του κυνηγιού.
6. Ήταν παρών σε όλες τις εκδηλώσεις – διαμαρτυρίες για την στείρωση των σκυλιών μας.
7. Είναι πάντα μπροστά σε όλα τα φόρα διαλόγου και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Φίλε κυνηγέ, Εσύ που το κυνήγι δεν το θεωρείς ως χόμπυ, αλλά ως τρόπο ζωής όπως εμείς. Εσύ που πρώτα εξασφαλίζεις την άριστη τροφή, την στέγη και την εκπαίδευση του σκύλου σου και μετά σκέφτεσαι τις δικές σου βασικές ανάγκες, εσύ που θα στερηθείς πράγματα της καθημερινότητας για να μπορέσεις να απολαύσεις αυτό που αγαπάς ξεκλέβοντας και το μικρότερο κομμάτι του ελεύθερου χρόνου σου, μην παρασύρεσαι από τις σειρήνες που θέλουν να καταστήσουν ευτελές και φτηνό, αυτό που για όλους μας είναι πολύτιμο.